Przepełniony emocjami tekst, stworzony z fragmentów listów Vincenta van Gogha, wyświetlany w bezosobowej przestrzeni blokowiska. Zdania wyświetlone na ścianie budynku zaskakiwały przechodnia, odsyłając do uczuć, z  którymi rzadko chce się konfrontować.

Wybór  miejsca projekcji zwracał uwagę na potrzebę więzi, którą zderzał ze współczesną architekturą, będącą „opakowaniem” do życia. W paradoksalny sposób przywoływał to,

co  intymne, konfrontując z tym co publiczne.